Do skomponowania muzyki zaangażowano zdobywającego coraz większą renomę Jeffa Dannę. Ten do pomocy miał muzykologa Stephena Cerę. Przez prawie rok obaj prowadzili badania mające na celu znalezienie instrumentów znanych z czasów Chrystusa. Ukończywszy je udali się do Anglii, gdzie słuchali wykonywanej na nich muzyki. Zadaniem Danny było wykreowanie brzmienia, które powołałoby do życia biblijny świat. W tym celu współpracowali z wieloma znanymi wykonawcami, włącznie z zespołem Praecones Britanniae, który próbował odtworzyć znane starożytnym Rzymianom instrumenty. Wszystko to zostało nagrane, a cała partytura została zarejestrowana w lipcu w londyńskim studiu Air Lyndhurst (w którym nagrywali m.in. Jerry Goldsmith i James Horner). Jej wykonanie powierzono Philharmonia Orchestra of London. Dużą rolę w kształtowaniu kompozycji miał reżyser filmu. Jeff Danna bardzo chwali sobie współpracę z nim twierdząc, że ten jest wymagającym twórcą, przez co wyzwala w każdym ogromną motywację do pracy.
Partyturę orkiestrował wywołujący dziś wielkie kontrowersje Nicholas Dodd. Kontrowersje te dotyczą jego wkładu w muzykę, nad którą pracuje. W jednym z wywiadów mówił on, że stara się dać jej coś od siebie, co pozwala mieć wątpliwości, czy przypadkiem ten współpracownik nie tworzy połowy ścieżki za kompozytora (co by oznaczało, że główna melodia została skomponowana przez np. Dannę, a wszystkie kontrapunkty przez Dodda). Wywołało to duże dyskusje na temat roli orkiestratorów w muzyce filmowej. Jego rękę najprawdopodobniej można wyczuć przy dramatycznych fragmentach Opowieści o Zbawicielu.
Rozpoczynające płytę For God So Loved the World prezentuje przepiękny główny temat zaaranżowany na instrumenty etniczne i smyczki. Warto zwrócić uwagę na to, jak Danna łączy tradycyjną orkiestrę z instrumentami etnicznymi, zwłaszcza że wykonanie jest bardzo dobre (Dodd był także dyrygentem). Można by się zastanawiać, czy w kilku fragmentach temat ten nie jest trochę oparty na Zimmerowskich progresjach akordowych z takich partytur jak Pearl Harbor, ale myślę, że nie ma tu żadnych zamierzonych nawiązań do twórczości kompozytorów z grona Media Ventures. Danna nie porusza się po tej konwencji, chociaż początek The Road to Samaria zawiera podobny motyw do gitarowego początku Progeny z Gladiatora.
Muzyka Danny jest w wielu momentach piękna. O samym głównym temacie już pisałem. Kompozytor rzadko posuwa się do dysharmonii. Postawił na prostotę, chociaż nie do tego stopnia, co Alfred Newman w Opowieści wszechczasów. Partytura Kanadyjczyka jest bardziej ekspresyjna, także nie pozbawiona romantyzmu. Pomny swojego doświadczenia w kinie niezależnym, kompozytor potrafi jednak nadać muzyce dużą intensywność emocjonalną nie posuwając się przy tym do taniego melodramatu. Przy tym warto zwrócić uwagę na znakomity, bardzo kameralny i wzruszający utwór The Prayer, oparty na przepięknej linii melodycznej.
Nie można powiedzieć jednak, że partytura ta jest pozbawiona mrocznych i bardziej brutalnych fragmentów. Pierwszym takim utworem jest Pilat’s Dilemma, dość dramatyczna, ekscytująca muzyka akcji. Z późniejszych posępnych utworów można wymienić dość podobne do siebie Solomon’s Porch i One of You is a Devil. Do brutalniejszych utworów zaliczyłbym Betrayal ze świetnymi partiami na smyczki.
Płytę kończy piękne Follow Me oparte na tematach głównym i tym słyszanym w Mary Washes Jesus’ Feet. Ogólnie Jeff Danna skomponował dobrą muzykę. Instrumenty etniczne z epoki są doskonale zgrane z tradycyjną orkiestrą, nie mówiąc już o bardzo dobrych partiach wokalnych. Wykonaniu też nie można nic zarzucić, chociaż w drugim utworze można było trochę lepiej zmiksować orkiestrę z shofarem. Nie jest może to dzieło tak wybitne jak mówią zachodni recenzenci, ale na pewno można je polecić. Pokazuje bowiem, że Jeff Danna jest utalentowanym kompozytorem i warto z jego twórczością się zapoznać.
